Toevalligheden bestaan eigenlijk niet. Toen ik begin 2017 bij een vriendin op bezoek was, bespraken we het proces waar je in komt nadat je een ouder verliest. Het moment dat je als volwassen kind afscheid moet nemen van je vader of je moeder. En het besef dat de rouw littekens achter laat.
Op dat moment liet mijn vriendin een magazine zien waarin het rouwproces beschreven stond met een illustratie van een schaal met de Japanse hersteltechniek Kintsugi, het samenvoegen van de gebroken stukken, de scherven, met goudlijm. De illustratie benadrukte indien je je gebroken voelde door een ervaring, deze littekens eigenlijk een uniek deel zijn van je geschiedenis.
Het raakte me toen al en meteen ik zag er een creatieve workshop in. Ik was op dat moment al voornemens mijn bedrijf te beëindigen en zocht naar een andere invulling van mijn vrij gekomen tijd.
Meer dan een jaar later kwam Kintsugi weer op mijn pad. Er is tijdens dat jaar veel gebeurd, wat een reeks van littekens heeft opgeleverd, in ieder geval onzichtbaar aan de binnenkant.
Littekens op je ziel en je hart, zo noemen ze dat ook wel.
Hoe meer ik in gesprek kwam met andere mensen, hoe meer ik zag dat iedereen onzichtbare littekens met zich meedraagt.
Kintsugi is een Japanse techniek waarbij gebroken servies van porselein of keramiek wordt hersteld met epoxy en goudpoeder.
De breuklijnen blijven hierdoor zichtbaar. Men is van mening dat door deze manier van herstellen juist de breuklijnen en reparaties onderdeel worden van de geschiedenis van het voorwerp, waardoor het nog mooier en waardevoller wordt.
Als je Kintsugi als een metafoor gaat bekijken, dan zouden alle gebroken stukken van een porseleinen of keramiek object kunnen staan voor onze levenservaringen, die sporen hebben nagelaten in ons hart, lichaam en ziel.
Door deze gebroken stukken, barsten en scheuren te plakken en te vullen met lijm en goudpoeder, maak je als het ware gouden littekens.
De reparatie staat symbool voor al onze fouten die we gemaakt hebben, de ervaringen die ons verdriet hebben gedaan en gewoon alles wat ons letterlijk geraakt heeft. Deze imperfecties van het leven, daar moeten we ons mee verzoenen, we moeten het een plek geven.
John Legend zong het al in zijn wereldhit All of me, iedereen kent dat gedeelte van het refrein; All your perfect imperfections.
En juist door de imperfecties en littekens niet te verbergen, laten we zien hoe we gevormd werden.
We laten zien dat wonden kunnen helen en dat ondanks een verlies, dat we toch in staat zijn om nieuwe doelen in ons leven te vinden.
Inmiddels heb ik de Kintsugi workshop helemaal uitgewerkt. Het mooiste is indien je een heel persoonlijke porseleinen of keramiek object meebrengt, waar je sowieso een emotie bij hebt. Het moment dat je de schaal, het bord of de vaas mag breken, is het moment waarin je je mag voorstellen dat in één klap al je levenservaringen, herinneringen en emoties boven komen. Neem van mij maar aan dat het mogelijk is dat er heel veel gebroken stukken overblijven. Deze scherven staan symbool voor al de ervaringen die je een plek mag geven en nog belangrijker die je mag laten zien.
Door al de stukken bewust weer bij elkaar te zoeken, de vorm van het object te herstellen en met liefde de "brokstukken" aan elkaar te plakken met een lijm gemengd met goudpoeder, krijgen we een hernieuwde voorwerp waarop onze littekens zichtbaar worden.
De Kintsugi workshop maakt je bewust van je innerlijke kwetsuren en door het herstelde porselein of keramiek krijgen die de kans om gezien te worden. Het kunstwerk bevat herinneringen van wat ooit was en doorstaan werd.
En door de perfecte imperfecties te waarderen en te accepteren kunnen we laten zien dat deze littekens ons sterker, mooier en waardevoller gemaakt hebben.
Er zijn nog geen commentaren.