The sound of silence

monddood zwijgen Silenced, Movie, Documentary by Loren Feldman. blog reis van geluk

Voor de oudere lezers van mijn blog zal de titel ' The Sound of Silence'  bekend zijn als een song van het duo Simon & Garfunkel, uitgegeven in september 1965. Ikzelf ken het als een hitsong van de hardrockband Disturbed.  En of het nu in een gevoelige ballade of als een heerlijke meeschreeuwer door een kale rockzanger weergegeven wordt, in beide gevallen is het thema van dit lied het onvermogen van een mens om de diepste zieleroerselen, de diepste gevoelens met z'n medemens te communiceren. Niemand durft het geluid van de stilte te verbreken.

We durven niet over onderwerpen te spreken, waarvan we weten dat we daar een andere mening over hebben, of die niet wetenschappelijk zijn bewezen, zodat we zeker als vreemd worden aangekeken als we er toch over praten, of in ieder geval proberen bespreekbaar te maken. Erger is het als we ons stil houden over onderwerpen die ons gevoel aangaan, onze persoonlijkheid of onze geaardheid. Is er na meer dan 50 jaar nog niets veranderd?

 

Afgelopen weekend sprak ik af met vrienden, na een gezamenlijke werkdag, om ergens wat te gaan eten.

Misschien waren het hun biertjes of mijn limoncello maar we kwamen in een heel mooi gesprek over de liefde, het gemis van een geliefde, het leven in het algemeen maar ook over minder normale onderwerpen als het bestaan van een buitenaards leven, of er leven is na de dood.   Om uiteindelijk te eindigen met het vergelijk van onze cultuur met de historische gemeenschap van  ''verzamelaars en jagers''.

Nu zijn mijn vrienden zeer belezen en wetenschappelijk onderlegd, en spreek ik vooral vanuit mijn gevoel en intuïtie, maar we vonden elkaar op vele vlakken en mocht dat niet zo zijn dan was er altijd nog het wederzijds respect. We bleven naar de ander luisteren en accepteerden zijn of haar mening. Dit soort gesprekken duren altijd te kort.

Binnenkort heb ik een afspraak met een vriend uit Londen, die ik heb leren kennen in Zwitserland, toen we allebei vrijwilliger waren in een project daar.  Hoewel hij veel jonger is dan ik hebben we altijd diepgaande gesprekken gehad. Na een lange periode van geen contact ontving ik onlangs een berichtje met de mededeling "we have to continue our conversation". En hoewel we tegenwoordig heel snel even een Whatsapp-je, een sms'je,  een Messenger bericht sturen of via Facetime kunnen communiceren, is een gesprek face-to-face toch de ultieme manier om over het leven, de liefde of het Universum te filosoferen.

 

In alle gevallen moet een gesprek vanuit openheid, vertrouwen en respect gaan. Indien één van ons zich geremd voelt in zijn of haar gevoelens, of niet een echte mening durft te geven, dan zal het gesprek nooit echt de diepte ingaan.

Erger is het indien er onderwerpen zijn die niet besproken kunnen worden omdat er angst op zit. Een angst om voor "vreemd" uit gemaakt te worden, een angst om je ware aard te laten zien.

Allemaal kennen we wel situaties, waarin we in gesprek komen met anderen en waarin we hun mening volgen, of waarin we niet het achterste van onze tong laten zien, omdat we ons niet veilig voelen om eerlijk onze mening of standpunt te geven.

We voelen ons niet veilig genoeg om anders te zijn dan de meerderheid, niet veilig te zijn om te laten zien dat we voor onszelf op durven te komen, omdat we ons anders voelen, door onze cultuur, religie, opleiding, geaardheid, etcetera.

 

blog reis van geluk monddood zwijgen the sound of silence

Het heeft jaren geduurd voordat ik mensen om me heen heb verzameld die mij begrijpen en accepteren om wie ik ben en hoe ik in het leven sta. Het is een feit dat ik een andere levensvisie heb dan de meesten van mijn leeftijdsgenoten, wat betreft de hang naar materie en zekerheden, of zoals in mijn geval, juist geen hang daarnaar hebben.

Dat het zo lang heeft geduurd komt voornamelijk door mijn afkomst. Ik ben opgevoed door mijn Indische moeder, die mij heeft meegegeven dat ik me vooral moest aanpassen.  Aanpassen aan de Nederlandse cultuur, laten zien dat we zeker geen buitenlanders waren omdat Nederlands-Indië een onderdeel was van het Nederlandse koninkrijk.  Aanpassen om geaccepteerd te worden.

Ik ben een kind van twee culturen maar tot een paar jaar geleden voelde ik me compleet Hollandse. Na het overlijden van mijn moeder kwam het besef dat ik misschien wel meer Indische eigenschappen had meegekregen dan ik zelf in de gaten had.

Aanpassen, meepraten, de ander gelijk geven om de harmonie te bewaren, verdriet en boosheid weglachen, alles om maar geaccepteerd te worden. 

Dit had tot gevolg dat ik in mijn jeugd vaak de mond werd gesnoerd. Ik had wel overal een mening over, maar dat werd niet op prijs gesteld. Daarbij kwam ook nog een "me-too" affaire, waarna ik er bewust voor heb gekozen om mijn mond te houden.

Later werd ik in mijn relaties niet altijd begrepen of uitgelachen om mijn andere kijk door, of noem het zoals je wilt, mijn persoonlijke belevingen ten opzichte van onze maatschappij.

Hierdoor creëerde ik voor mezelf een masker van oppervlakkigheid,  zinloos gebabbel en een camouflagescherm, waarachter ik met mijn angsten en kwetsuren kon verschuilen. Misschien is mijn struma, een vergrote schildklieraandoening, wel het letterlijke en figuurlijke bewijs hiervan.

 

blog, reis van geluk, the sound of silence , xwijgen, monddood

Onlangs overkwam me, na lange tijd, weer een gevalletje "monddood" maken. Niet mogen doen of zeggen wat ik wil. Daar ook echt op aangesproken worden. 

Bij mij kwam het besef boven dat ik weer in een oude situatie terecht was gekomen. Maar met het grote verschil dat ik in de afgelopen tijd geleerd heb om mezelf te accepteren, door mijn zelfacceptatie te vergroten, heb ik het gevoel dat ik goed genoeg ben, zoals ik nu ben.

Daardoor hoef ik niets met deze confrontatie te doen.  Ik had natuurlijk direct in de slachtofferrol kunnen vallen en de ander alle schuld kunnen geven van mijn oude gevoel van angst voor afwijzing.  Maar in tegenstelling daarvan bekeek ik snel de situatie, waarom ik het toe liet om monddood gemaakt te worden. Uiteindelijk zegt het altijd iets over de ander, die zich heeft geërgerd, en is mijn reactie daarop alleen maar mijn eigen project. 

Het was de testcase waarin werd bevestigd, dat mijn zelfacceptatie en mijn "joie de vivre" nooit weggenomen kan worden door mijn mond te snoeren. Niet meer.  Daarvoor sta ik nu stevig genoeg in mijn eigenwaarde. 

Met als gevolg dat er nog situaties zijn waarin ik me aanpas en met iemand een smalltalk heb over koetjes en kalfjes, maar dat ik veel meer energie krijg van de langdurige gesprekken met de juiste mensen vanuit mijn eigen visie en gevoel. Het geeft de rust en acceptatie dat niet iedereen eraan toe is om de juiste gesprekspartner te zijn. 

En wetende dat ik nooit iemand monddood zou kunnen maken, zoek ik nu juist die gesprekken op waarin we elkaar ons hart mogen tonen en elkaar kunnen zeggen wat we weten en voelen Een gesprek hebben waarin we onze diepste gevoelens en emoties kunnen delen. Waar zowel onze ziel als onze mind blij van worden.

 

Probeer het eens!

Ik nodig jullie uit om een gesprek met iemand aan te gaan vanuit je hart.

Echt, je zult het merken, dat de tijd voorbij vliegt en jullie nog lang niet uitgepraat zijn!!

#thesoundofsilence #disturbed #simonandgarfunkel #spreken #monddood #zieleroerselen #communiceren #bespreekbaar #gevoel #hart #whatsapp #sms #facetime #messenger #gesprekspartner #gesprekken #acceptatie #zelfacceptatie #openhartig #diepgaand #smalltalk #energie #ziel #mind #visie #gevoel #angst #afwijzing #aanpassen #mond #snoeren #relaties #weglachen #harmonie #filosoferen #onderwerpen #grenzeloos #communicatie 

foto’s : Silenced, Movie, Documentary by Loren Feldman. 

Commentaren: 0 (Discussie gesloten)
    Er zijn nog geen commentaren.