Een nieuw begin

Vandaag hoorde ik het weer, er is een volle maan, een blauwe maan, een blood moon, een eclipse, ik lees alle artikelen over deze volle maan. 

En over één ding zijn ze het eens, deze maan kondigt een nieuw begin aan.

Eerlijk is eerlijk, mijn leven, deze blog, de website, mijn dromen maar ook teleurstellingen, alles duidt erop dat ik echt bezig ga met een nieuw begin.

 

Na een huwelijk van 30 jaar, drie mooie volwassen kinderen, twee eigen bedrijven, één van mij, één van mijn ex-man, hiervoor zoek ik nog steeds een vriendelijker woord, ben ik naar Zwitserland verhuisd.

Ik zit hier, zoals mijn kinderen zo fijntjes kunnen zeggen, onder een steen boven op een berg.

Doe voor halve dagen leuk werk in een hotel en ben begonnen met een plan, of eigenlijk is het een missie, een droom, misschien wel een levensroeping.

 

Ik heb na een leven met de spreekwoordelijke magere en vette jaren, waarin geboren in een multicultureel gezin, laat mijn lieve wijlen moeder het niet lezen, als Nederlander van Indische afkomst was ze misschien wel de meest trotse Nederlander die wij zo gauw kennen.

Maar dit gezin was door de gevolgen van de Tweede Wereld oorlog en de repatriëring  vanuit Indië naar Nederland een kleine samenleving waar heimwee en verdriet een duidelijk voelbaar maar verzwegen energie was. Waardoor mijn broer en ik al vroeg leerden op onze tenen te lopen. Komt nog bij dat onze lieve vader geestelijk mishandeld is in zijn jeugd, dus een gezin waar je tegenwoordig meteen een leger hulpverleners op zou zetten.

 

De vette jaren kwamen aan het begin van mijn huwelijk, nu dus 30 jaar geleden, waaruit drie kinderen zijn geboren en één vroegtijdig afgebroken zwangerschap, wat ik knap verdrongen heb.

Wat ik ook knap heb verdrongen is mijn seksueel misbruik in mijn jeugd, pas vorig jaar kwamen mijn ex-man en ik erachter dat dit gebeuren ons huwelijk dusdanig heeft beïnvloed dat we niet samen meer verder konden gaan. Of zoals we dat naar de buitenwacht zo mooi verwoordden, we konden geen bruggen meer bouwen.

In deze laatste huwelijksjaren ben ik begonnen met een eigen zaak, ik kon mooie en lekkere taarten maken, waardoor ik ook hier mijn levenservaringen heb kunnen uitbreiden. Te goed van vertrouwen, te naïef, te perfectionistisch, te veel mezelf vergeten, te veel de ander 'pleasen', alles wat je maar kon verzinnen, hanteerde ik als handvatten om mede-ondernemers, collega's en klanten naar het zin te maken.

Kwam ik ook nog een soulmate, tweelingziel of hoe je het ook wilt noemen tegen, die mij in korte tijd heeft laten zien dat ik het leven leidde van iedereen, behalve van mezelf.

En toen overleed mijn moeder binnen 3 weken. 

Einde oefening. 

 

De rouwperiode en de echtscheiding daarna hebben me uiteindelijk naar Zwitserland geleid, waar ik nu elke zonsondergang wil fotograferen omdat dit het bewijs is dat wat er ook gebeurt, elke dag toch mooi kan eindigen. 

Kom ik meteen bij de titel van mijn eerste blog, een nieuw begin, want ook dat is een feit, elk einde, hoe beroerd misschien ook, heeft een nieuw begin.

En vandaar mijn intentie om retreats te organiseren voor mensen zoals jij en ik die na een volop, of iets minder, geleefd leven toe zijn om uit de comfort zone te stappen en vrijuit te gaan leven.

Leven vanuit je hart. Voelen dat je leeft.

Zo gauw je kippenvel krijgt bij het beeld dat je eindelijk gaat doen wat je al heel lang wilt maar nog niet aan toe was of gewoon nog niet durfde te doen, dan is nu het moment.

Het moment om je veilige omgeving en zekerheden los te laten en de sprong te maken, met mij, naar een nieuw begin!