Review Kintsugi workshop dd 31-07-2021
Elk gezin of familie kent zijn eigen familiepatronen. Als ouder van 2 prachtige kinderen herken ik gedragingen en opvattingen van mijn kinderen, van mezelf dan wel van mijn partner. Ook ben ik zelf kind van ouders die mij veel hebben (bij)gebracht en meegegeven waarbij ik – naarmate ik ouder wordt – mij realiseer dat het veelal patronen zijn die steeds herkenbaarder worden. Nu ik dit schrijf doet mij dit denken aan de boeken van schrijfster Els van Steijn (De Fontijn / Vind je Plek), waarin heel treffend de plek van jou als kind, ouder, kleinkind of opa/oma wordt neergezet in de familiefontein.
Enkele weken geleden waren wij als gezin bij elkaar en kwam in een zeer open gesprek de scheuren vanuit het verleden binnen ons gezin ter sprake. Immers, elk ‘huisje heeft zijn kruisje’, maar bewust of onbewust, ze worden niet zomaar op een verjaardagsfeestje benoemd. Echter, nu wel. En er werden scheuren – hoe pijnlijk ook – zichtbaar gemaakt. En ondanks die mooie band met mijn kinderen, schoonkinderen en partner, werd voor mij pijnlijk duidelijk dat gebeurtenissen uit het verleden nog niet (volledig) geheeld kunnen zijn. Daar voelde ik mij enerzijds schuldig over. Anderzijds, het is bespreekbaar en het maakt je er bewust van wat je plek is op die mooie fontein.
Niet gelijk in disbalans raken maar wel erkennen dat er iets is waaraan gewerkt mag worden. En ondanks dat ik mijn gezin zie en ervaar als een zeer hechte eenheid in een hersteld fundament, kan er onbewust wat sluimeren wat geheeld mag worden. Dat voelt op dat moment vreemd, maar is wel realiteit.
Nu mag ik mij in mijn vriendenkring rijk rekenen met mijn lieve en mooie vriendin Tamara. Zij heeft door haar levenservaring zich mogen verdiepen in Kintsugi. Voorheen zei mij dit niets, maar de theorie is mij uiteraard (vaker) heel duidelijk uitgelegd, dus werd ik er in theorie bekend mee. Nu bestaat toeval niet, maar na het openhartige gesprek met mijn gezin, kreeg ik van Tamara voor mijn verjaardag een workshop Kintsugi aangeboden. Dus mocht ik het zelfs in praktijk brengen.
Enerzijds voelde dat als een uitnodiging, anderzijds confronterend, want – ondanks vaker bij coach, psycholoog of astroloog aan tafel gezeten te hebben – werd ik andermaal uitgenodigd om bewust met mezelf en mijn eigen levenspatroon bezig te gaan. En nog wel begeleid door mijn vriendin die mij en mijn gezin heel goed kent. Ik hoefde er niet lang over na te denken om Tamara te vragen of ik dit samen met mijn zoon mocht doen. Hier bleken tijdens dat verjaardaggesprek in familieband nog littekens te zitten die geheeld konden worden was mijn gevoel. Tamara stemde in.
Voor een Kintsugi workshop dien je zelf aardewerk mee te nemen dat je zelf kapot mag slaan om daarna de scherven met goud te lijmen. Ik heb een peper en zout stel van aardewerk meegenomen. Nog van het begin van ons trouwen, nooit gebruikt en als metafoor van de start van mijn huwelijkse leven en het begin van een nieuw gezin. Mijn zoon bracht een vierkante schaal mee als teken van een stevig fundament dat het gezin met vader, moeder en 2 kinderen steady weerspiegelt.
Bij de introductie van de workshop brengt Tamara je direct bij de kern waar het bij Kintsugi om gaat. Wat is het doel van Kintsugi? Waarom heb je dit materiaal meegenomen? En wat wil je helen wat kapot is gegaan? Opdat je ook het juiste gevoel krijgt bij het in scherven slaan van het aardewerk. Nog specifieker, als Tamara merkt dat je niet voelt of durft te voelen, vraagt ze door en coacht zij je naar die innerlijke emotie. Heel bijzonder. Zelfs in de verhouding vriend-vriendin durft Tamara de vriendschappelijke relatie los te laten en open en transparant op de man af (in dit geval: mannen!) naar het onderliggende gevoel te duiken.
Om van meet af aan gelijk op die emotie te sturen is krachtig en indrukwekkend. Ik was dan ook erg trots dat ik hiervoor mijn zoon heb uitgenodigd en dat hij met mij mee wilde gaan. Maar vooral ook petje af voor Tamara hoe zij dit met 2 van die ogenschijnlijk stoere kerels naar de innerlijke rafels van het leven mag kijken. Het vervolg van de workshop is natuurlijk het kapot slaan van het aardewerk.
Hoe aards het ook mag klinken en hoe stoer het ook lijkt om al dan niet met een ferme klap op aardewerk te rammen, blijkt dit – vooral na een emotionele introductie - geen sinecure. De wijze waarop je wordt gestuurd om iets van heel tot scherven te slaan, is een zeer bijzondere ervaring. Zodra de scherven uiteindelijk voor je liggen komt er een stilte waar je andermaal stil van wordt (en dat terwijl Tamara anders veel praat….). Zonder schroom en met een beeldende blik ziet Tamara vormen in het ontstane gehavende aardewerk die ik met mijn blote oog nog niet had ontdekt. En dan de vertaalslag maken van beeld, kapot aardewerk en wat er op dat moment op tafel ligt, vond ik zeer bijzonder. Zien dat er in de scherven een hart wordt gevormd of dat er toch een barst is ontstaan die niet eerder werd ontdekt. En de mondelinge toelichting nadat je een simpel pepervaatje kapot slaat waarbij het bovenste gedeelte je hoofd weergeeft en ik het rechterdeel eraf heb geslagen (rechts staat voor het ratio, links je gevoel), waarna daadwerkelijk de afdruk van een hart te zien is. Geeft Tamara als toelichting dat ik - door een klap te geven op het ‘hoofd’ (het denken) - er ruimte is gemaakt voor mijn hart, mijn gevoel. Prachtige ervaring!
Ook het lijmen is in redelijke stilte gebeurd. Ik weet niet of dat met een groep vrouwen ook zou gebeuren - immers, mannen kunnen maar één ding tegelijk – maar het lijmproces is in mooie harmonie gegaan. Mijn zoon nog geholpen bij het lijmen van het gezinsfundament dat ik na zijn eigen klappen erop, nog een extra klap mocht geven om de scherven werkelijkheid te laten worden. Het verlijmen in goud en daarmee de scherven glans en glorie geven, spreekt echt tot de spreekwoordelijke verbeelding. Heel mooi hoe de familiepatronen bij mijn zoon weer tot zijn recht kwamen en in een mooie glooiende verhouding in elkaar over vloeiden. De verhouding en verbinding van het gezin welke hij zo koestert beeldend weergevend. Na het lijmen van de breuklijnen van het pepervaatje en het in goud zichtbaar maken van het verlijmde hart werd door Tamara het open laten van de bovenkant geadviseerd. Omdat na het helen een extra hartje in alle openheid over blijft. Zoals Tamara zo mooi verwoord: “Dubbel teken dat je nu in je huwelijk veel meer vanuit je gevoel leeft”.
Het was een dankbare en mooie middag. Tamara is een uitstekende Kintsugi coach. Raakt de essentie en jouw emotie. Zelf vat zij het in dierbare eenvoud samen: “Het is je eigen creatie. Ik mocht het verwoorden.”
Na een nachtje slapen voelde ik heel oprecht dat deze Kintsugi workshop mij verlichting heeft gebracht. Een absolute aanrader en zeer aan te bevelen!
Van een dierbare vriend.
#kintsugi #kintsugiworkshop #goudlijmen #scherven #review #reisvangeluk