Wie ben ik

Als pionier van de Kintsugi workshops word ik steeds gevraagd hoe ik op Kintsugi als metafoor ben gekomen. Begin 2017 was ik bij een vriendin op bezoek en bespraken we het proces waarin je komt nadat je een ouder verliest. Het moment dat je als volwassen kind afscheid moet nemen van je vader of moeder en het besef dat rouw littekens achterlaat.

Mijn vriendin liet een magazine zien waarin het rouwproces beschreven stond met een illustratie van een schaal met de Japanse hersteltechniek Kintsugi, het samenvoegen van de gebroken stukken met goudlijm. De illustratie benadrukte indien je je gebroken voelde door een ervaring, deze littekens eigenlijk een uniek deel zijn van je geschiedenis. 

Het raakte me toen en meteen ik zag er een creatieve workshop in.

 

Een jaar later kwam Kintsugi weer op mijn pad. Er was tijdens dat jaar veel gebeurd, wat een reeks van littekens heeft opgeleverd, in ieder geval onzichtbaar aan de binnenkant. En hoe meer ik in gesprek kwam met andere mensen, hoe meer ik zag dat iedereen onzichtbare littekens met zich meedraagt.

Ik begon mijn eigen Kintsugi te maken, sloeg alle levenservaringen met een hamer aan scherven. En heb de reparaties in acht stappen gebundeld tot een complete Kintsugi workshop. In dat jaar werd ik ook gevraagd door de VPRO om samen met Willie Wartaal van De Jeugd van Tegenwoordig een televisiefragment te maken over Kintsugi.

Het was de start van een hele reeks van workshops door het land. Inmiddels is er naast de Kennismakingsworkshop ook de Kintsugi met Coach voor de persoonlijke begeleiding. Geef ik Kintsugi door aan therapeuten en coaches, en kunnen bedrijven met behulp van Kintsugi met hun personeel teambuilden. Voor kinderen heb ik een veilige en vooral creatieve workshop ontwikkeld, waarin ze een serviesstuk aan scherven mogen slaan, om het daarna met de ouder te repareren.

Door Kintsugi te delen, geef ik ook hoop mee. Want de Kintsugi workshops hebben gemeen dat de reparatie symbool staat voor al onze fouten die we gemaakt hebben, de ervaringen die ons verdriet hebben gedaan en alles wat ons geraakt heeft. Deze imperfecties van het leven, daar moeten we ons mee verzoenen, een onderdeel van ons leven laten worden. 

John Legend zong het al in zijn wereldhit “All of me”, iedereen kent dat gedeelte van het refrein; all your perfect imperfections.

En juist door de imperfecties en littekens niet te verbergen, laten we zien hoe we gevormd werden.

We laten zien dat wonden kunnen helen en dat ondanks een verlies we toch in staat zijn om nieuwe doelen in ons leven te vinden. En dat rouw ooit zachter wordt. - Tamara xxx